Berlin - miasto kontrastow

Droga ze Srody Slaskiej do Berlina nie nalezala do ciezkich. Praktycznie po pieciu minutach od wyciagniecia kciuka siedzielismy juz w ciezarowce i jechalismy do Lubina. W Lubinie zlapalismy pana do Miedzyrzecza - to byl jeden z tych mniej rozmownych kierowcow. W Miedzyrzeczu spotkalismy sie z tata Adasia, zaopatrzylismy sie w gaz pieprzowy i kupilismy skarpetki bo wczesniej oczywiscie zapomnielismy o tym.

Zjedlismy lody i znow na wylotowke. Byl potezny korek do samej Skwierzyny wiec siedemnascie kilometrow pokonywalismy najmniej godzine. Naszym kierowca byla kobieta ktora za czasow studenckich rozwniez podrozowala autostopem. W dodatku po krajach, ktore w najblizszym czasie odwiedzimy, wiec wlaczylo mi sie wyciaganie od niej wszystkich informacji z tym zwiazanych. Na cale szczescie wszystko co uslyszalam zachecilo do podrozy jeszcze bardziej.

- Jej... jak ja wam zazrdoszcze. Zawsze chcialam pojechac do Maroko.
- Wiec jaki problem? Jedz!
- A zebyscie wiedzieli ze pojade!

Dostalismy od niej po malej kawie kiedy wysiadalismy i po chwili zastanowienia doszlismy do wnisku ze to idealne miejsce na sniadanie. 

A potem najedzeni ruszylismy dalej i niecala godzine pozniej przekroczylismy polsko-niemiecka granice. Napisalismy Michalowi, u ktorego mielismy spac, ze bedziemy okolo godziny 17, ale dluzsza chwila przestoju wlasnie przy granicy sprawila, ze zaczelismy myslec, ze sie nie wyrobimy. Az tu nagle bach! I zatrzymuje sie samochod na berlinskich blachach - polak. Mowi ze wybral sie na wycieczke bo mial dosc siedzenia w domu, a my na to, ze bardzo sie z tego powodu cieszymy. Poprosil o wbicie adresu, pod ktory chcemy sie dostac w nawigacje i tym samym o 17 bylismy pod blokiem Michala. Wykapalismy sie i opilismy fanta, a potem nasz gospodarz zapytal:
 - Interesuje was ta komercyjna czesc miasta czy co?
- To tez, ale przede wszystkim chcemy zobaczyc Berlin od tej bardziej zyciowej strony.
- No to wam pokaze, dzisiaj jest impreza, na ktorej zdarza mi sie grywac wiec spokojnie moge was tam zabrac. Ale najpierw pojdziemy sie zintegrowac z murzynami w parku.


A wiec bylo tak, wypilismy przywieziona przez nas w rezencie polska wodke i ruszylismy w miasto.

 Park noca to dziwne miejsce. Nie mozna specjalnie liczyc na spokojny, romantyczny spacer. Po wejsciu do niego wrecz nie mozna sie opedzic od dealerow proponujacych trawke i hasz. Jest ich tam cale mnostwo. Mozna spokojnie powiedziec, ze gotowi sa bic sie o klientow. Przeszlismy przez park naduzywajac zdecydowanie slow "Nie, dziekuje.". Ale co kilka metrow atakowala nas kolejna partia sprzedawcow.
Minelismy park. Pokrecilismy sie chwile po miescie i ruszylismy do klubu, do ktorego nie weszlibysmy gdyby nie to, ze wprowadzil nas tam Michal. Ludzie stojacy w kilkukilometrowej kolejce wydawali sie byc troche bardzo oburzeni gdy bez slowa minela ich nasza trojka i zniknela w wejsciu do klubu. W klubie byly dwie sale, w jednej lecial psychodeliczny trance, a w drugiej spokojne techno. Patrzac na ludzi na parkiecie naprawde mozna bylo odniesc wrazenie ze sa zahipnotyzowani muzyka albo ze sa w transie. Pobawilismy sie godzine i ruszylismy dalej w miasto. Ono tetni zyciem noca w kazdym najmniejszym zakamarku. Nastala godzina czwarta i zaczelismy wracac do domu.

Drugi dzien poswiecony byl na zwiedzanie Berlina. Zaczelismy od Alexanderplatz i najdujacej sie tam wiezy telewizyjnej bedacej symbolem Berlina nowoczesnego, potem udalismy sie za Michalem robiacym za przewodnika na Potsdamerplatz, ktory moznaby pomylic z Nowym Jorkiem. Bardzo nowoczesna dzielnica miasta. Ogrom budynkow i jednoczesnie ich prostota.

Dalej zostalismy zaprowadzeni na Jewish Holocaust Mainmall, ktory jest pomnikiem upamietniajacym krzywde wyrzadzona zydom. Calosc wyglada jak z Pac-mana. I w dodatku mozna sie tam pogubic. To znaczy nie tyle siebie zgubic to swoich towarzyszy. Dalej byla Branderburfer Tor i Bundestag i Reichtag, ktore mimo zdecydowanej roznicy architektonicznej z nowymy budynkami ani troche sie z nimi nie gryzly, a tworzyly jedna calosc. Specyficzna dosc, ale calosc. Jesli chodzi o wielkosc budowli i rozmach wielkie wrazenie zrobil na nas Hauptbahnhof - dworzec glowny, najwiekszy w Europie. Jest pieciopoziomowy. Jest po prostu ogromny. Dalej byla glowna atrakcja programu czyli Zoologischer Garten - dworzec Zoo. Malo kto nie zna przerazajacych historii o narkomanach z tamtego miejsca. Idac tam bylam przekonana ze znajde odrestaurowany budynek dworca i conajwyzej jakas tabliczke gdzie bedzie napisane co i jak. Ale bylo troche inaczej.

Niewiele sie tam zmienilo. Narkomania i prostytucja wciaz tam kwitnie. Dlaczego akurat tam nie mam pojecia, ale bylo to jedyne miejsce w Berlinie gdzie cuchnelo moczem, a na ziemi lezaly brudne strzykawki. Cale tlumy ludzi z posiniaczonymi przedramionami i wychudzonych, poszarzalych kobiet i mezczyzn praktycznie w kazdym wieku. W parku nieopodal pod drzewami i murami spali ludzie i wcale nie przypominalo to popoludniowej drzemki. Raczej kompletny niedowlad miesni. Kilku wygladalo jakby juz od dawna byli martwi. Dziewczeta krecace sie w poszukiwaniu klientow na swoje cialo. Ze sztucznym usmiechem, tepym spojrzeniem i drgawkami. A tuz obok rodziny z dziecmi na niedzielnym spacerze. Usmiechniete pary i zakochani calujacy sie pod jenym z drzew. Kompletny kontrast. Podobnym kontrastem  jest to, ze sam Dworzec Zoo znajduje sie na jednej z najbogatszych dzielnic Berlina. Bogactwo i przepych tuz obok cpunow, prostytutek i ogolego brudu.  Czy miasto reaguje? Tak.

 

 Sreetworkerzy rozdaja narkonanom czyste strzykawki i prezerwatywy. Jesli sa tacy, ktorzy chca walczyc z nalogiem to pomaga im sie pelna geba, w przeciwnym wypadku dba sie jedynie o to by nie rozprzestrzenialy sie choroby zwiazne z cpaniem i uprawianiem przygodnego seksu. Codzienne sa wydawane darmowe posilki dla tych ludzi, nic wiecej nie mozna zrobic. Kilka ulic dalej znajduje sie ulica pelna po brzegi prostytutek. Rowniez z kazdej grupy wiekowej. Zarzymuja samochody i proponuja swoje uslugi. Na to rowniez specjalnie sie nie reaguje, wszyscy tutaj wychodza z zalozenia, zeby ze swoim zyciem robic co sie chce, dopoki nikomu innemu poza soba nie robisz tym krzywdy. 

Miasto kontrastow. Wielkiej wolnosci i jednoczesnie pelne chwilami zle pojetej moim zdaniem tolerancji. Ale... to prawda. Rob co chcesz ze swoim zyciem, tylko nie krzywdz tym nikogo.